Geb. te Barcelona, 18 oktober 1878; overleden aldaar, mei 1937, was een van de verdienstelijkste leerlingen van Francisco Tárrega, die de Spaanse gitaar hielp populariseren. Spaans gitaarvirtuoos en pedagoog. Hij wordt eerst kunstschilder op aandringen van vader die beeldhouwer is. Zijn liefde gaat echter naar de gitaar, al is hij een voortreffelijk portretschilder.

Zijn eerste leraar, Magin Alegre, was een middelmatige gitarist, die zich spoedig realiseerde, dat zijn leerling beter speelde dan hijzelf en hem bij Tárrega introduceerde.

Na ijverig werk en studie onder leiding van de meester, was Llobet klaar voor zijn eerste concert in Spanje, wat een enorm succes werd. Meer concerten volgden en dan verhuisde hij naar Parijs, waar hij een bredere kring van gitaarliefhebbers hoopte te vinden. In 1900, het jaar van de Franse Wereldtentoonstelling, veroverde hij de Franse hoofdstad en gaf er veel concerten en soirees.

In 1910 trok zijn faam naar Zuid-Amerika, die gevolgd werd door een bezoek aan Chili en Noord-Amerika, waar ieder optreden met succes werd begroet. In 1913 bezocht hij Duitsland, waar hij veel recitals gaf en er ook de "Gitarristische - Vereinigung" te München bezocht.

Na de eerste Wereldoorlog bezocht hij Buenos-Aires en drie jaren later keerde hij naar Europa terug voor een andere tournee door Duitsland en Oostenrijk, concerten gevend in tweeëndertig steden. Teruggekeerd naar Argentinië, werd hij een van de hoogst betaalde artiesten van Zuid-Amerika. Bij zijn schitterende concerten ( o.m. in Argentinië ) krijgt hij staande ovaties. Men noemt hem de Casals van de gitaar.

Zijn transcripties van klassieke en moderne werken en arrangementen van Zuid-Amerikaanse muziek - speciaal van de Catalaanse volksmuziek - zijn een waardevolle bijdrage aan de muziek van de gitaar.

Hij heeft composities getranscripteerd van Mendelssohn, Mozart, Brahms, Albéniz, Granados, de Falla enz. voor twee gitaren en in de handen van Llobet en zijn leerlinge Maria Luisa Anido toonden zij de bekwaamheden van de gitaar tot hiertoe ongeopenbaard.

Llobet schrijft weinig muziek ( hij bewerkt voor gitaar de Spaanse dansen V en X voor klavier van E. Granados, en Catalaanse volksliederen ).

Hij sterft aan een longaandoening als gevolg van het verblijf in koude, vochtige kelders ( luchtbombardementen ) tijdens de Spaanse burgeroorlog.