( geb. te Napels, 10 februari 1770; … te Parijs februari 1841 ) verwezenlijkte de mogelijkheden van de gitaar en schreef voor wat het was, in die tijd een complete stijl. Een der vroegste werken : "Ouverture, Op. 6, no. 1" - is een complete sonate-vorm, geschreven in een tijd, dat de gebruikelijke vorm voor een gitaarsolo een suite was.

Later schreef hij verschillende sonates voor gitaar en piano in drie delen.

In 1810 schreef Carulli zijn bijzonder populaire en veelomvattende methode op. 241, origineel gepubliceerd in twee delen door Carli te Parijs. Dit werd hét instructie-standaardboek en haar succes werd zo groot, dat het spoedig vijf oplages haalde.

De zesde oplage werd vergroot en bevatte een aanhangsel van 44 progressieve delen en zes etudes.

Deze methode is nog steeds in gebruik over de gehele wereld. In 1825 schreef Carulli zijn "L'Harmonie Appliqué à la guitare", ( Harmonie, toegepast op de gitaar ), een bekwame verhandeling op de kunst van het begeleiden, die de eerste in zijn soort was.

Hij publiceerde meer dan 400 composities voor gitaar, die études inhouden, concerti ( die de gitaar tot de meest belangrijke factor in haar uitvoering maken ); verschillende trio's voor gitaar, fluit en viool; trio's voor drie gitaren en veel composities voor twee gitaren en piano - allemaal een bewijs gevend van zijn groot talent.

Al de composities van Carulli zijn gekarakteriseerd door hun rijkdom aan harmonie, elegant van vorm, gevarieërd in effecten en genieten een uitzonderlijke graad van verdienste.

Carulli krijgt eerst les in cello doch wijdt zich daarna geheel aan de gitaar. Hij is, bij gebrek aan een goed leraar, autodidact.

Carulli denkt een nieuw instrument uit dat hij laat bouwen, de decacorde, zoals de naam het zegt een tiensnarig instrument.

MATTEO CARCASSI ( 1792-1853 )  

Matteo Carcassi is een van de voornaamste Italiaanse gitaar­virtuozen en -componisten. Een gitaarmethode zonder studies van Carcassi is haast ondenkbaar. De naam Carcassi is bij de studenten gitaar dan ook beter gekend dan een van de andere grote Italiaanse gitaristen-componisten zoals Giuliani, Legnani ( 1 ), Carulli ( 2 ).

Over de jeugd van Carcassi is weinig bekend, alleen dat hij reeds vroeg met de gitaarstudie begint. Als tiener heeft hij al de reputatie een virtuoos te zijn. In 1820 concerteert hij te Parijs na een concertreis in Duitsland. In Mainz verschijnen zijn eerste werken ( o.a. drie sonaten ). In Duitsland leert hij ook een Frans gitarist kennen, Antoine Meissonnier ( 1783 - na 1834 ) die later te Parijs uitgever wordt en het merendeel van de muziek van Carcassi zal uitgeven. In 1822 concerteert Carcassi met zoveel succes te Londen, dat hij er geruime tijd ieder jaar opnieuw naartoe gaat. Intussen geeft hij ook recitals in Duits­land, maar uiteindelijk is het Parijs, het grote kunstcentrum, dat hem het meest aanlokt. Daar leeft ook zijn grote rivaal, Carulli, die eveneens concerteert en componeert. Maar Carulli is oud geworden, de vingers worden stram en hij concerteert minder. Dan treedt Carcassi op de voorgrond, jong, vitaal, met nieuwe ideeën en modernere muziek. In minder dan geen tijd is de rivaliteit in het voordeel van Carcassi beslecht. In 1836 keert Carcassi voor de eerste maal terug naar Italië.

Evenals Carulli kent Matteo een rusteloos leven. Uiteindelijk blijft hij dan in Parijs wonen tot zijn dood in 1853.

Zijn voornaamste werken zijn : Metodo op. 59 in drie delen; 25 Studi melodici e progressivi op. 60; Sei capricci op. 26; walsen, menuetten, transcripties enz. Zijn werken zijn origineel, verfijnd en zeer gitaristiek.

( 1 ) Luigi Rinaldo Legnani ( 1790-1877 ), Italiaans zanger, gitaarvirtuoos en componist. Maakt concertreizen in gans Europa en treedt meermaals op met Paganini te Genève. Ze bewonen hetzelfde huis in de omgeving van Parma. Als Paganini te ziek is om nog recitals te geven, zal Legnani hem helpen zijn werken klaar te maken voor publikatie. Hij ontwerpt ook gitaren die hij laat bouwen. Hij is een vruchtbaar schrijver : ruim 250 composities voor gitaar, waarvan vooral de 36 Capricci op. 20 te vermelden zijn. Hij schrijft ook een Metodo op. 250, later aangevuld met Sei capricci.

( 2 ) Fernando Carulli ( 1770-1841 ), Italiaans gitaarvirtuoos en componist. Hij krijgt eerst les in cello doch wijdt zich daarna geheel aan de gitaar. Hij is, bij gebrek aan een goed leraar, autodidact.

Carulli denkt een nieuw instrument uit dat hij laat bouwen. de decacorde, zoals de naam het zegt een tiensnarig instrument.

Carulli publiceert ontelbare werkjes, meestal gemakkelijk speelbaar. Hij geeft een Méthode pour la guitare op. 241 uit te Parijs, 1810.